Tekst en foto’s: Harry den Hartog
In navolging van westerse experimenten met broedplaatsen in oude fabriekspanden, worden sinds kort ook in China creatieve clusters opgericht, op zeer grote schaal. Ook in de culturele sector wil China zich internationaal profileren als een belangrijke speler. Het Chinese broedplaatsenbeleid is gericht op verdere versterking van de economie en eigen concurrentiepositie.
Continue reading
Tekst en foto’s Tony Vingerhoets
Artikel uit editie 17
China is de oudste bestaande cultuur ter wereld. De geschiedenis beslaat een onafgebroken periode van 5000 jaar. Vanzelfsprekend heeft die tijdsspanne culturele hoogte- en dieptepunten gekend. Door velen wordt de Tang dynastie (618-907) als het absolute hoogtepunt van de Chinese beschaving gezien. Het was een zeer liberale, multiculturele samenleving waarin kunst en cultuur konden gedijen. Die rijkdom zie je tot op de dag van vandaag in veel facetten terugkomen.
Na de culturele revolutie, waar veel in de ban werd gedaan, is er in China een hernieuwde interesse voor historische cultuur ontstaan. Dat verklaart de huidige populariteit van Chinese opera; de flamboyante kostuums, de passionele zang en het acrobatisch acteerwerk zijn state of the art. Maar ook een verfijnde kunstvorm als kalligrafie staat weer volop in de belangstelling. En feitelijk wordt cultuur nergens zo geëtaleerd als in de overvloedige Chinese keuken met z’n ontelbare gerechten.
• Tekst Sandra Lau • Foto’s Michiel Elsevier Stokmans en Jade Bertholet
Artikel uit editie 14
Erotische kunst is een essentieel onderdeel van de Chinese cultuur. Voor het Taoïsme, dat eenheid met de natuur propageert, was seks de sleutel voor een lang, gezond en gelukkig leven. De Chinese overheid heeft echter grote moeite om dit aspect van hun cultuur te accepteren. Daar gaan waarschijnlijk nog decennia overheen.
Ferry Bertholet, kunstenaar en kunstverzamelaar, neemt geen blad voor de mond tijdens ons interview. Aanleiding voor deze ontmoeting is het verschijnen van zijn nieuwste boek Concubines en courtisanes (oftewel bijvrouwen en prostituees).
Deze publicatie lijkt een logische opvolger van zijn eerdere werken Dreams of Spring (1997) en Liefde en lentebloesems (2004). Concubines en courtisanes gaat echter verder dan het belichten van de diverse verschijningsvormen van Chinese erotische kunst. Bertholet heeft het aangedurfd om de schrijnende omstandigheden te schetsen, die de achtergrond vormen voor deze kunstvorm. Hij schuwt daarbij evenmin de publicatie van foto’s, die niet alleen een eeuw geleden controversieel waren, maar zelfs vandaag de dag nog de censuur met moeite doorstaan.
