Tekst en foto’s: Tony Vingerhoets
Zoals jullie weten is China qua oppervlak een van ‘s werelds grootste landen. Het kent daarom een enorme variëteit aan culturen en landschappen, van tropisch tot bijna arctisch. We reizen deze keer af naar Binnen-Mongolië, het noorden van China. Dik vijf jaar geleden besloot ik met mijn Chinese vrouw tijdens de oktobermaand een week door te brengen in Mulan Weinchang : 1658 vierkante kilometer steppes op een hoogte van 1500 tot 2000 meter boven de zeespiegel.
Mulan Weichang ligt zo een 450 kilometer ten noordoosten van Beijing en staat bekend om de allermooiste steppes van Binnen-Mongolië. Maar laat ik bij het begin beginnen. Onze reis ging eerst met de trein naar Chengde, vermaard om een aantal unieke boeddhistische tempels. Tijdens die eerste stop hebben we er enkele bezocht en heb ik er een serie foto’s gemaakt. Vervolgens ging onze reis per bus naar Mulan Weichang. Een rit van dik 200 kilometer die ik mijn leven niet meer vergeet.
Bijna-doodervaringen
Een vijf uur durende hachelijke tocht in een overvolle gammele bus; ik waande me in een 3D Indiana Jones-film. Tergend langzaam klommen we over smalle weggetjes naar een hoogte van anderhalve kilometer. Bij elke bocht begon ik harder te zweten als gevolg van de bijna-doodervaringen. Ik slaakte letterlijk een zucht van verlichting, toen ik eindelijk het bord met Mulan Weichang zag opdoemen. Mulan Weichang is een kleine agrarische gemeenschap, dat voornamelijk leeft van landbouw en veeteelt .
De hotelhouder wist ons trots te vertellen dat veel Chinese fotografen gedurende het seizoen afreizen naar Mulan Weichang om er de natuur vast te leggen. In de winter is de gemiddelde temperatuur min 20 graden met uitschieters naar min 25. In de zomermaanden is het een graad of tien aangenamer dan het snikhete Beijing (35-40 graden). Maar volgens Binnen-Mongolië-insiders is oktober, met zijn herfstkleuren, de reismaand bij uitstek. Inderdaad, wat een schilderachtig palet!
We werden in contact gebracht met een gids die ons in zijn jeep een dag of vier zou rondrijden. Want het is er zo uitgestrekt dat je al snel verdwaalt. Een paard huren was ook een optie, maar met mijn rugtas tot de nok toe gevuld met fotografie-uitrusting gaf ik toch de voorkeur aan een jeep. Wat wilden we zien? Tja, de meest fotogenieke plekken natuurlijk. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd: Vier dagen lang vielen we van de ene in de andere verbazing. Allemachtig, wat een betoverend mooi stuk China!
De stilte van de prairie
Het landschap is heuvelachtig, glooiend met een ruige begroeiing. Overal vind je er concentraties van berken. Als je het leven in een volle, rumoerige stad als Beijing gewend bent, moet je de eerste dag in zo een prairie even overschakelen naar de stilte en leegte. Je kunt er dagen lang ronddolen zonder een sterveling tegen te komen. Je ziet er wel regelmatig kuddes wilde paarden en koeien grazen. Het constant ruisen van de wind vind ik persoonlijk een attractie op zich.
Onze ervaren gids, geboren en getogen in Mulan Weichang, reed ons behendig met zijn fourwheeldrive van de ene naar de andere plek, waar ik dan naar hartenlust kon fotograferen. Het is mij werkelijk een raadsel hoe de man zich in zijn oude TomTomloze jeep feilloos kon oriënteren, want na enkele uren lijkt alles op elkaar. In een stad als Beijing heb ik zo mijn standaard visuele referentiepunten, zoals gebouwen, billboards en metrostations, maar berken en heuvels zijn toch heel iets anders!
Een van de fotografische hoogtepunten vond ik de enorme breuk, veroorzaakt door een aardverschuiving naast een brede rivierbedding. De grillig gevormde scheidslijn oogt alsof een reuzenhand de aarde had opengereten. Maar ook de pastelkleurige berghellingen, bezaaid met berken, blijven gegrift in mijn geheugen. Wanneer ik nu de foto’s weer terug zie, zou ik heel andere landschapsfoto’s maken. Desondanks hebben ze de tand des tijds goed doorstaan.
Perfecte weersomstandigheden
Veel van mijn China-foto’s worden verkocht via stock agencies. Die stellen doorgaans zeer hoge eisen: Perfect belichte, messcherpe foto’s die niet of minimaal zijn bewerkt. Dat betekent dat je bij voorkeur fotografeert bij ideale weersomstandigheden en goed licht. En zelden heb ik mooier licht gezien dan in Binnen-Mongolië. Overdag een strakblauwe hemel en later in de middag een boterzacht licht, dat zich vermengt met de warme tinten van de natuurlijke omgeving.
Inmiddels heb ik negentien Chinese provincies bereisd en het landschap van Binnen-Mongolië is volstrekt uniek in zijn soort. In bijvoorbeeld Qinghai Province tref je net zulke oneindige vlaktes aan, maar dat landschap is bergachtiger en heeft een andere vegetatie. Enfin, ik hoop dat dit artikel en de bijgaande foto’s jullie weer een ander beeld geeft van het veelkleurige China dat mij nog steeds verwondert. En wat is een mooiere uitdaging om dat met je camera vast te leggen!
Wil je nog meer lezen van CRTV magazine? Word abonnee en je krijgt dit unieke blad thuisgestuurd!
0
0
0
0
